Ηπρώτη επιτυχημένη χειμερινή ανάβαση του K2 στο Πακιστάν ανήκει σε 10 ορεσίβιους οδηγούς βουνού των Ιμαλαΐων (Sherpas) από το Νεπάλ.
Αυτοί που πρώτοι έγραψαν, τον Ιανουάριο του 2021, με χρυσά γράμματα τη «βίβλο» της παγκόσμιας ορειβασίας είναι οι:
Nirmal Purja, Gelje Sherpa, Mingma David Sherpa, Mingma Tenzi Sherpa, Dawa Temba Sherpa, Pem Chhiri Sherpa, Mingma G Sherpa, Kilu Pemba Sherpa, Dawa Tenjing Sherpa και Sona Sherpa.
Αποτελούν την πρώτη ομάδα (από συνένωση μελών τριών αποστολών) που κατάφερε μέσα στον χειμώνα να φτάσει στη 2η υψηλότερη κορυφή του κόσμου, Chhogori, του K2 στα 8611 μέτρα, κοντά στα σύνορα του Πακιστάν με την Κίνα.
«Τα καταφέραμε, πιστέψτε με, καταφέραμε το δύσκολο ταξίδι προς την κορυφή, που δεν είχε γίνει ποτέ ως σήμερα» ήταν το πρώτο μήνυμα του έμπειρου Νεπαλέζου ορειβάτη Chhang Dawa Sherpa προς όλους όσους παρακολουθούσαν την προσπάθειά τους με κομμένη την ανάσα…
Για πρώτη φορά, μια ορειβατική αποστολή μέσα στο δριμύ ψύχος των 50° Κελσίου υπό το μηδέν του άγριου Καρακορούμ, γεγονός που την κάνει και την πιο επικίνδυνη, απέδειξε ότι τα μεγάλα κατορθώματα κατακτιώνται με τόλμη, αφοσίωση και συνεργασία!
Από τον Ιούλιο του 1954, μια αποστολή Ιταλών ορειβατών, αποτελούμενη από τον Lino Lacedelli, τον Achille Compagnoni και αρχηγό τον Ardito Desio πάτησε την κορυφή των 8.611μ. του “Άγριου βουνού”, αλλά κανείς δεν είχε καταφέρει να ανέβει πάνω από τα 7.650 μέτρα το χειμώνα, μέχρι τώρα.
Η ιστορική ανάβαση προς την κορυφή ξεκίνησε στις 1 τα ξημερώματα τοπική ώρα, με τους 10 Νεπαλέζους ορειβάτες να κατακτούν το Κ2 λίγα λεπτά πριν τις 5 μ.μ.
Η ομάδα, με επικεφαλής τους Mingma Gyalje Sherpa και Nirmal Purja Pun Magar, άδραξε το σύντομο παράθυρο καιρού όταν ο άνεμος εξασθένισε κάτω από τα 20χλμ. την ώρα – ένα κατάλληλο επίπεδο ηρεμίας που σπάνια συμβαίνει στο Κ2 το καλοκαίρι, πόσο μάλλον το χειμώνα.
Στις 3:30 μ.μ. (τοπική ώρα) της Παρασκευής, ο Mingma G, εντυπωσιάζοντας όλη την ορειβατική κοινότητα, ανέφερε ότι, μαζί με τρεις ακόμα συντρόφους του sherpa (Mingma David Sherpa, Mingma Tenzi Sherpa και Sona Sherpa) έγραψαν ιστορία φιξάροντας με επιτυχία τα σχοινιά πάνω από το Camp-4 (7.800μ.), στο υψηλότερο υψόμετρο του Κ2 που είχε ανέβει ποτέ ορειβάτης χειμώνα, μέχρι εκείνη τη στιγμή! Το επόμενο μεγάλο βήμα θα ήταν η κατάκτηση της κορυφής!
Πράγματι, όπως ανέφερε o Chhang Dawa Sherpa στη συνέχεια, η ομάδα ξεκίνησε την ανάβαση από το Camp-3 προς το Camp-4 στις 1:00 τα ξημερώματα. Σύμφωνα με τις πληροφορίες από το Base Camp η ομάδα έφτασε στο «bottleneck» στα 8.200μ. στις 8:30 το πρωί.
Το K2 έχει ένα τρομερό σημείο το «bottleneck», ένα στενό, απότομο πέρασμα, όπου τον Αύγουστο του 2008, μια χιονοστιβάδα σκότωσε 11 ορειβάτες στην πιο γνωστή τραγωδία που έχει συμβεί στο βουνό. Εκεί, οι άνεμοι κάποιες φορές φυσούν με ταχύτητα πάνω από 200χλμ. την ώρα και οι θερμοκρασίες μπορούν να πέσουν στους -60 βαθμούς Κελσίου. Αυτή η ομάδα, όμως, κατάφερε με συντονισμένες προσπάθειες να περάσει αυτό το δύσκολο εμπόδιο κατά τις 12 το μεσημέρι και να συνεχίσει προς την κορυφή.
Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Mingma G, ο οποίος προηγούταν των υπόλοιπων συντρόφων του σέρπα έφτασαν στα 8400μ. περίπου στις 2 μ.μ., μόλις 211 μέτρα πριν την κορυφή. Η μεγάλη στιγμή για τους Νεπαλέζους “αφανείς ήρωες” των Ιμαλαΐων δεν θα αργούσε, αλλά όλοι φαίνεται ότι είχαν κορυφαία προτεραιότητα την επιτυχία της ομάδας και όχι την προσωπική τους φιλοδοξία.
Ο Nirmal Purja, ένας από τους δύο πιο έμπειρους ορειβάτες που ηγήθηκαν της ομάδας, περιέγραψε στη σελίδα του την πιο ξεχωριστή στιγμή τους. «Όλη η ομάδα περίμενε 10 μέτρα κάτω από την κορυφή για να σχηματίσουν ένα ενιαίο γκρουπ και να πατήσουν την κορυφή όλοι μαζί τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο του Νεπάλ», έγραψε ο Purja.
Το K2 βρίσκεται στο δυτικό άκρο των Ιμαλαΐων, στην περιοχή Gilgit-Baltistan του Πακιστάν όπου βρίσκονται οι 18 από τις 50 υψηλότερες κορυφές του κόσμου. Από την παρθενική προσπάθεια το 1988, λίγες μόνο χειμερινές αποστολές έχουν επιχειρήσει την ανάβαση, μέχρι αυτή του Σαββάτου που αποδείχθηκε η πρώτη επιτυχημένη μετά από τρεις δεκαετίες!
Το χειμώνα του 1987 προς 1988, 13 Πολωνοί ορειβάτες, επτά Καναδοί και τέσσερις Βρετανοί προσπάθησαν να κάνουν την πρώτη χειμερινή ανάβαση στην κορυφή του K2. Την δεύτερη υψηλότερη στον κόσμο αλλά πιο απότομη, πιο τεχνική και θανατηφόρα από το Έβερεστ, κερδίζοντας έτσι δικαίως το χαρακτηρισμό του “Άγριου Βουνού”. Αυτή η ομάδα ενώ κατασκήνωσε γρήγορα στο basecamp, σταμάτησε όταν προσπάθησαν να ανέβουν ψηλότερα. Η αποστολή είχε μόνο δέκα ημέρες «παράθυρο» καλού καιρού κατά τη διάρκεια της προσπάθειας, και μετά από τρεις μήνες, αναγκάστηκαν να ακυρώσουν ολόκληρη την αποστολή.
Κατά τις επόμενες τρεις δεκαετίες, πέντε ακόμη χειμερινές αποστολές -αποτελούμενες από μερικούς από τους πιο σκληρούς ορειβάτες στον κόσμο- απέτυχαν επίσης. Το βουνό ήταν τρομερά κρύο, σφοδροί άνεμοι και χιονοστιβάδες παράσερναν τα πάντα στο πέρασμά τους και ήταν εξαιρετικά δύσκολο και επικίνδυνο να φτάσει κανείς στην κορυφή.
Οι χειμερινές προσπάθειες ανάβασης στο K2
• 1987-88 – 24 μέλη μιας Πολωνικής-Καναδικής-Βρετανικής ομάδας, με αρχηγό τον Andrzej Zawada, έφτασε μέχρι τα 7.300μ.
• 2002-03 – 14 μέλη διεθνούς αποστολής, με αρχηγό τον Krzysztof Wielicki, έφτασε μέχρι τα 7.650μ.
• 2011-12 – Μια 9μελής Ρώσικη ομάδα με αρχηγό τον Victor Kozlov, έφτασε μέχρι τα 7.200μ.
• 2017-18 – 13 μέλη της Πολωνικής Εθνικής Αποστολής, υπό τις οδηγίες του Krzysztof Wielicki έφτασαν στα 6.300μ., και από το πέρασμα του Abruzzi μέχρι τα 7.400μ.
• 2018-19 – 7μελής διεθνής αποστολή (Kazakhstan -Russian-Kyrgyzstan) με αρχηγό τον Vassiliy Pivtsov από τη διαδρομή του Abruzzi, έφτασε μέχρι τα 6.800μ.
Ενώ όλες οι άλλες κορυφές των 8.000 μέτρων έχουν κατακτηθεί το χειμώνα, το K2 έστεκε μόνο του, ως ένα από τα τελευταία μεγάλα “απόρθητα κάστρα” της ορειβασίας.
Μέχρι αυτό το απόγευμα του Σαββάτου, 16 Ιανουαρίου, που η αποφασισμένη ομάδα των δέκα Νεπαλέζων σέρπα πάτησαν όλοι μαζί την κορυφή του “Άγριου Βουνού”.
Ενώ συνήθως οι πρώτες κατακτήσεις κορυφών έχουν ένα όνομα συνδεδεμένο με το επίτευγμα – όπως του Sir Edmund Hillary στο Έβερεστ – αυτή η ενωμένη γροθιά ορειβατών ύμνησε την ομάδα, και όχι το άτομο, με το μεγάλο τους κατόρθωμα στο πιο επικίνδυνο βουνό. Τραγούδησαν τον εθνικό τους ύμνο πάνω στην κορυφή και απέδειξαν πως αξίζουν πολλά περισσότερα απ΄ όσα συνήθιζε για χρόνια να τους αποδίδει η ελίτ των Δυτικών ορειβατών που πολλές φορές έκρυβε στη σκιά της…
Ιστορικά, Πολωνοί, Ρώσοι και Ιταλοί ορειβάτες έχουν κυριαρχήσει στις χειμερινές προσπάθειες στα βουνά των 8.000 μέτρων, οπότε αυτή η ομάδα των δέκα γηγενών ορειβατών από το Νεπάλ είχε το κίνητρο όχι μόνο να πατήσει την κορυφή αλλά να δηλώσει ότι οι Σέρπα είναι οι καλύτεροι ορειβάτες στον κόσμο.
Πριν φύγει από το Νεπάλ για το Πακιστάν, ο Mingma G, ιδιοκτήτης της εταιρείας οδηγών βουνού “Imagine Nepal”, είπε ότι η ανάβαση είναι για το λαό τους και την ορειβατική τιμή τους. «Για όλες τις άλλες αναβάσεις των 8.000 μέτρων που έγιναν χειμώνα, και κανένας sherpa δεν ήταν εκεί, τώρα είναι η ευκαιρία για αυτούς να αποδείξουν τη δύναμή τους», τόνισε. «Εκτός από τους αλπινιστές, όλοι οι ορειβάτες ζητούν τη βοήθεια των sherpa για να εκπληρώσουν τα όνειρά τους στις κορυφές των 8.000 μέτρων. Έχω βοηθήσει πολλούς ξένους να φτάσουν στην κορυφή σε διαφορετικές οκτάρες. Ήμουν έκπληκτος που δεν είχα δει κανένα sherpa να είναι ο πρώτος σε μια χειμερινή αποστολή. Έτσι, αυτή η ανάβαση αφιερώνεται σε όλη την κοινότητα των sherpa που είναι τόσο γνωστή σε τόσους φίλους και πελάτες μας από άλλες χώρες».
Ο Mingma G Sherpa είναι πιστοποιημένος οδηγός βουνού με πιστοποίηση IFMGA / UIAGM, ο οποίος ξεκίνησε την καριέρα του στην ορειβασία το 2006 με μια ανάβαση στο όρος Manaslu. Σήμερα, έχει 22 πετυχημένες αναβάσεις σε κορυφές 8.000 μέτρων.
Ο Nirmal Purja, γνωστός και ως Nims, έχει αποδείξει τις εκπληκτικές του δυνατότητες στον κόσμο της ορειβασίας όταν, το 2020, κατάφερε να ανέβει και τις 14 κορυφές των 8.000 μέτρων μέσα σε διάστημα 6 μηνών και 6 ημερών (το προηγούμενο ρεκόρ ήταν 7 χρόνια, 11 μήνες και 14 ημέρες, από τον Jerzy Kukuczka το 1987.) Ο Nims χρησιμοποίησε συμπληρωματικό οξυγόνο σε όλες εκτός από μία από τις 14 κορυφές. Έχει πάνω από 20 αναβάσεις σε οκτάρες κορυφές.
Ο Nirmal Purja και ο Mingma G είναι πλέον οι μοναδικοί ορειβάτες με καλοκαιρινές και χειμερινές αναβάσεις στο K2.
Πώς λοιπόν αυτή η “εθνική ορειβατική ομάδα” του Νεπάλ πέτυχε αυτό που πολλές άλλες αποστολές παγκόσμιας κλάσης δεν κατάφεραν;
Όσοι γνωρίζουν καλά αυτά τα βουνά διαπίστωσαν ότι οι Sherpas δούλεψαν ως μια συσπειρωμένη ομάδα για να προσπελάσουν ένα-ένα τα Camps ως την κορυφή, να φιξάρουν τα σχοινιά από νωρίς, και στη συνέχεια να σταθούν τυχεροί με τον καιρό, ειδικά στο τελευταίο κρίσιμο κομμάτι προς την κορυφή. Με αρκετές ημέρες για να εγκλιματιστούν και να οργανωθούν στα Camps, και στη συνέχεια με τον ευνοϊκό καιρό στο πλευρό τους, μπόρεσαν να παραμείνουν υγιείς και να αποφύγουν τους αντικειμενικούς κινδύνους των χιονοστιβάδων και των πτώσεων βράχων.
Ας σημειώσουμε ότι το γκρουπ των δέκα Sherpas είχε περισσότερες από 100 συνδυασμένες κορυφές 8.000 μέτρων, γεγονός που δημιούργησε μια ισχυρή ομάδα υποστήριξης, που χρησιμοποίησε το συμπληρωματικό οξυγόνο για να θέσει όλες τις απαραίτητες γραμμές ασφαλείας.
Εκτός από την ομάδα των Νεπαλέζων Σέρπα, ένας μεγάλος αριθμός Δυτικών ορειβατών (περισσότερα από 50 άτομα) βρίσκεται επίσης στο βουνό, πολύ περισσότερα από ό,τι στο παρελθόν. Υπάρχουν αρκετοί μέσα σε αυτούς που κάποιοι ειδικοί ισχυρίζονται πως δεν έχουν την απαιτούμενη εμπειρία ανάβασης τέτοιων υψομέτρων μέσα στον χειμώνα. Ωστόσο, αρκετοί είναι ορειβάτες παγκόσμιας κλάσης, συμπεριλαμβανομένης της Ιταλίδας Tamara Lunger και του Αμερικανού πρωταθλητή τριάθλου και πολικού εξερευνητή Colin O’Brady.
Οι υπόλοιποι ορειβάτες παραμένουν στο Base camp για να εκμεταλλευτούν το επόμενο παράθυρο καιρού, όπως και ο δικός μας Αντώνης Συκάρης, που επέστρεψε ασφαλής μετά από 3 νύχτες και 4 ημέρες στο βουνό, κατά το δεύτερό του rotation στα 6.600 μέτρα.
