Η καριέρα του Τσάρλι Πόρτερ ήταν γεμάτη με υπεράνθρωπες ιστορίες, και μέσα απ’ αυτές ξεχωρίζει η αναρρίχηση του το 1975 στο όρος Άσγκαρντ του νησιού Μπάφιν.
Χρειάστηκε ένα μήνα μόνο για να κάνει σκι με όλο του τον εξοπλισμό μέχρι να φτάσει στη βάση της διαδρομής, έχοντας μαζί του ένα μπατόν, σε περίπτωση που θα έπεφτε σε χαράδρα.
Εννέα ημέρες χρειάστηκαν μέχρι να ανέβει μόνος του το βουνό. Είχε πέσει το βράδυ και όταν σχηματίστηκε πάγος στο σχοινί, οι σφιγκτήρες δεν έπιαναν, οπότε έπρεπε να τους γλείφει για να δουλέψουν ξανά.
Από την κορυφή, κατέβηκε από τις ελβετικές κορυφογραμμές και συνειδητοποίησε ότι τα πόδια του είχαν πρηστεί από τα κρυοπαγήματα. Δεν μπορούσε να κάνει κάτι άλλο απ’ το να περιμένει μήπως και υποχωρούσαν έστω και λίγο τα πρηξίματα. Στη συνέχεια έβαλε με το ζόρι τις μπότες τους, σύρθηκε όσο μπορούσε και μετά κατάφερε να διανύσει 50 χιλιόμετρα μέχρι την περιοχή Overlord, όπου και βρήκε ένα αυτοσχέδιο καγιάκ.
«Είχα ξεμείνει από φαγητό για περίπου 10 μέρες και το πρώτο πράγμα που μου έδωσαν ήταν μια Pepsi», είπε στο περιοδικό Rock & Ice σε μία συνέντευξη πουτ είχε δώσει το 1993, η οποία είναι και η μοναδική που έδωσε ποτέ σε ορειβατικό έντυπο.
Ο Πόρτερ ήταν ένας υπερήρωας ακόμη και στον κόσμο της αναρρίχησης – ήταν το είδωλο των καλύτερων του είδους.
Δεν μίλησε ποτέ για τα επιτεύγματά του. Δεν κουβαλούσε ποτέ μαζί του κάμερα και δεν κατέγραφε καμία αποστολή του.
Το 1976, κατέκτησε μόνος του το Cassin Ridge, που βρίσκεται στην περιοχή Ντενάλι της Αλάσκα διασχίζοντας τη διαδρομή από το Ιαπωνικό Κουλουάρ (στα 4.000 μέτρα) μέχρι την κορυφή σε 36 ώρες.
Σε μια περίοδο δύο ετών το 1972 και το 1973, ο Πόρτερ έφερε εις πέρας πέντε δύσκολες και πλέον διάσημες διαδρομές στο El Capitan:
Τις Shield, Mescalito, Tangerine Trip, New Dawn, που έκανε σόλο, και Zodiac, που έκανε επίσης μόνος του.
Ο Πόρτερ κατασκεύασε επίσης το δικό του ιστιοφόρο και ταξίδεψε από την ακτή του Μέιν στον Κόλπο του Μεξικού και μετά στη Χιλή. Το 1979 πλοηγήθηκε στο Drake Passage, κωπηλατώντας ένα καγιάκ γύρω από το Cape Horn.
Ο Πόρτερ πέρασε τις δύο τελευταίες δεκαετίες της ζωής του δουλεύοντας ως επιστήμονας στη Νότια Αμερική, σπουδάζοντας ωκεανογραφία και κλιματολογία στην Αργεντινή και τη Χιλή.
Στο τέλος μιας ζωής γεμάτη περιπέτεια και εξερεύνηση, ο Πόρτερ πέθανε μετά από καρδιακή προσβολή στο σπίτι του στη νότια Χιλή τον Φεβρουάριο του 2014.
