Στο βόρειο Μέιν, στην περιοχή της Νέας Αγγλίας των βορειοανατολικών ΗΠΑ, εκεί που τα αγριολούλουδα αλλάζουν χρώμα σε χρυσό, εκεί που η θερμοκρασία πέφτει σε χρόνο μηδέν, εκεί που οι ψαράδες μαζεύουν τα δίχτυα τους από το νερό, υπάρχουν ορισμένοι «κυνηγοί» και αγρότες που περισυλλέγουν τους τελευταίους καρπούς της χρονιάς.
Είναι η εκείνη η χρονική στιγμή που πηγαίνουν στα δάση για να δρέψουν τα αειθαλή κλαδιά, προκειμένου να φτιάξουν χριστουγεννιάτικα στεφάνια!
Η 10χρονη Harbor Eaton ζει με την οικογένειά της στη φάρμα Darthia, στο προάστιο του Schoodic. Η ασχολία της οικογένειας είναι να φυτεύτει και να παράγει καρπούς, αλλά η παραγωγή μεγαλώνει όταν όλα τα μέλη της, μαζί με τους εργάτες και τα άλογά τους, τον Andy και τον Starr πηγαίνουν στο δάσος για να μαζέψουν τα κλαδιά των δέντρων. Αυτό γίνεται τον χειμώνα και ειδικά τον Νοέμβριο – Δεκέμβριο.
«Πηγαίνουμε στο δάσος και προσπαθούμε να βρούμε ένα δέντρο με καλά φύλλα. Παίρνουμε ένα κλαδί, το σπάμε στη μέση και κοιτάζουμε να δούμε αν έχει μέσα καφέ σημάδια. Κι αυτό γιατί δεν θέλουμε να έχουμε ένα καφέ στεφάνι», εξηγεί η μικρή Harbor.
«Η συγκομιδή των κλαδιών αποτελεί μία καλοδεχούμενη αλλαγή στην καθημερινότητά μας και ειδικά όταν τελειώνει η χρονιά. Όταν έχουμε ξοδέψει όλη μας την ενέργεια στα κτήματα, πηγαίνουμε στο δάσος, κοιτάζουμε, μιλάμε στα δέντρα και σηκώνουμε το κεφάλι μας προς τον ουρανό», εξηγεί η Liz Moran, η οποία διευθύνει τη φάρμα Darthia και μεγαλώνει τα δύο της παιδιά μαζί με τον σύντροφό της Steve Eaton.
Η διαδικασία είναι μία σκληρή δουλειά. Το να κόψεις και να μαζέψεις τα τεράστια κλαδιά απαιτεί να έχεις καλή φυσική κατάσταση, από τη στιγμή που το βάρος δεν είναι λίγο.
Οι λεγόμενοι «tippers» καλούνται να είναι σε επαγρύπνηση για πιθανούς κυνηγούς που βρίσκονται μέσα στα δάση.
Η Liz, όμως, εξηγεί ότι υπάρχει μία ιδιαίτερη μαγεία στην όλη κατάσταση. Η περισυλλογή των σπόρων, η συγκομιδή των κλαδιών, το παιχνίδι που κάνουν τα παιδιά όταν βρίσκονται μέσα στο πράσινο, αλλά και το άκουσμα από τις διάφορες κουκουβάγιες που μεγαλώνουν εκεί, σού προσφέρουν μία απερίγραπτη γαλήνη.
Ειδικά όταν τα παιδιά τραγουδούν την ώρα που δουλεύουν, η μελωδία αντηχεί σε ολόκληρο το δάσος.
H Rachel Alexandrou είναι τροφοσυλλέκτης και artist, η οποία αναζητεί διάφορα κατάφυτα μέρη, με πλούσια ξυλεία, προκειμένου να κάνει τη συγκομιδή της.
«Επίσης, πηγαίνω και σε εγκαταλελειμμένες περιοχές. Είναι σαν να βρίσκεις στην ερημιά ένα Burger King που δεν θέλει κανένας να το εκμεταλευτεί», εξηγεί η ίδια και συνεχίζει: «Γνωρίζω από κηπουρική και αγροτικές δουλειές. Θέλω να παίρνω αυτό που μου προσφέρει η φύση, χωρίς να τη βλάπτω. Έχουμε ανάγκη το οικοσύστημα και θα πρέπει να το προσέχουμε».
