Ο θρυλικός αναβάτης trial επιστρέφει στη Νήσο Skye για το τελευταίο του video, όπου μετατρέπει ένα απομονωμένο πεδίο αναρρίχησης σε μια κατάβαση που κόβει την ανάσα και τον πιέζει στα όρια του.
Φωτογραφίες: Dave Mackison
Ο Danny MacAskill σίγουρα δεν είναι ο τύπος που θα κρυφτεί από μια πρόκληση. Κι όταν δεν φιλμάρει για εντυπωσιακά video όπως είναι το Gymnasium και το Imaginate θα τον βρείτε να μάχεται με ορισμένα από τα πιο τεχνικά τερέν του πλανήτη, όπου ένα μικρό γλίστρημα των ελαστικών, μπορεί να αποβεί μοιραίο.
Μάλιστα καθώς υπήρχε καθεστώς lockdown στην Σκωτία για σχεδόν όλο το 2020, θα έπρεπε να βρει έμπνευση σε μια κοντινή περιοχή για το επόμενό του project. Ευτυχώς για τον Danny, η Σκωτία είναι η πρωτεύουσα του mountain bike στην Αγγλία, οπότε υπάρχουν αρκετές δυνατότητες.
Αποτέλεσμα της δουλειάς του είναι το τελευταίο του φιλμ το The Slab. Έχει γυριστεί στη Νήσο Skye και μας δείχνει τον Danny να κατεβαίνει τις Πλάκες (Slabs) του Dubh -μια εκτεθειμένη πλαγιά ύψους 500 μέτρων με μεγάλες πλάκες και απότομη κλίση, πάνω στις οποίες συνήθως βλέπουμε αναρριχητές και ορειβάτες. Θα το δεις και θα σου κοπεί η ανάσα καθώς αναβάτης και ποδήλατο κινούνται στο όριο, σε ένα χώρο όπου κάθε λάθος μπορεί να στείλει τον Danny να κουτρουβαλά στα βράχια.
Παρακολούθησε το φιλμ παρακάτω, πριν διαβάσεις την συνέντευξη του Danny στην οποία εξηγεί την πηγή έμπνευσής του, τις παρ’ ολίγο αστοχίες και τα σχέδιά του για το μέλλον στα άγρια βουνά.
Hey Danny. Αυτό το φιλμ φαίνεται ότι είναι ένα από τα πιο απαιτητικά που έχεις κάνει. Ποια ήταν η πηγή έμπνευσής σου γι’ αυτό το project;
Όπως για όλους μας, το 2020 ήταν αναπάντεχο όσο αφορά στα ταξίδια και τα σχέδια μας για εξορμήσεις στο εξωτερικό. Τους πρώτους μήνες του lockdown καβαλούσα απλά για τον εαυτό μου και ξόδεψα άπλετο χρόνο καβάλα στο eBike μου, αλλά και προπονούμενος με παλέτες στην αυλή του σπιτιού μου. Όταν το lockdown χαλάρωσε κάπως αποφασίσαμε να βγούμε έξω και να προσπαθήσουμε να γυρίσουμε κάποιο φιλμ αν ήταν δυνατόν. Φυσικά ξεκινήσαμε ψάχνοντας κοντά στον τόπο κατοικίας μας.
Καθώς κατάγομαι από τη Νήσο Skye, είχα αρκετές διαφορετικές ιδέες που θα μπορούσα να υλοποιήσω στην περιοχή. Όταν όμως κάποιοι φίλοι αναρριχητές μου μίλησαν για τις μυθικές πλαγιές του Dabh, τις φημισμένες Dabh Slabs στο Cuillin, μου κέντρισαν το ενδιαφέρον. Βρίσκονται σε μια ιδιαίτερα απομονωμένη περιοχή του νησιού, την οποία μπορείς να προσεγγίσεις μόνο με πλωτό μέσο και τέσσερις ώρες περπάτημα, αλλά εμείς προτιμήσαμε να κάνουμε δύο ώρες ποδηλασίας, με τα eBikes προκειμένου να εξερευνήσουμε την περιοχή.
«Για να είμαι ειλικρινής είναι μια εκπληκτική τοποθεσία. Βρίσκεσαι στην καρδιά του Cuillins Ridge, έχεις μια πανοραμική θέα 270 μοιρών και χαμηλά μπορείς να θαυμάσεις την υπέροχη λίμνη»
Οι Πλάκες του Dubh είναι γνωστές και για την αναρριχητική διαδρομή που χρησιμοποιούν οι αναρριχητές και οι ορειβάτες προκειμένου να προσεγγίσουν στην κορυφογραμμή Cuillin. To σχέδιό μου ήταν να ανέβω προς τα πάνω και να προσπαθήσω να βρω κάποια γραμμή στην οποία θα μπορούσα να καβαλήσω το ποδήλατό μου και στη συνέχεια να μπορέσω να φτάσω μέχρι κάτω. Πήγα για ψάξιμο με μερικούς φίλους και μερικές εβδομάδες αργότερα περίμενα να ανοίξει ο καιρός προκειμένου να μπορέσω να καβαλήσω το ποδήλατό μου στην γραμμή που είχα εντοπίσει.
Ήταν δύσκολο να βρεις μια γραμμή που να φτάνει κάτω;
Ναι. Πρώτα απ’ όλα ξεκινάς από το χαμηλότερο σημείο όπου οι πλάκες του βράχου είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακές και έχουν κλίση γύρω στις 60 μοίρες. Ήταν πολύ φοβιστικό και πιστεύω ότι βρισκόμουν κυριολεκτικά στα όριά μου στο τι θεωρώ ότι μπορώ να κάνω πάνω στο ποδήλατο, πραγματικά στο όριο.
Ακόμη κι από εκείνο το σημείο αμφέβαλα κατά πόσο θα κατάφερνα τελικά να καβαλήσω σε όλη την διαδρομή μέχρι κάτω, αλλά αποφασίσαμε να συνεχίσουμε για να δω αν τελικά θα μπορούσα να κινηθώ σε αυτές τις απότομες βράχινες πλάκες κι αν θα κατάφερνα να βρω μια διαδρομή προς τα κάτω. Είναι μια εκπληκτική τοποθεσία. Βρίσκεσαι στην καρδιά του Cuillins Ridge, έχεις μια πανοραμική θέα 270 μοιρών και χαμηλά μπορείς να θαυμάσεις την υπέροχη λίμνη.
Σαν ποδηλάτης mountain bike συνήθως βρίσκεις κάποιο μονοπάτι για να κατέβεις από την κορυφή ενός λόφου, ενώ αν είσαι builder έχεις την δυνατότητα να επιλέξεις πως θες να ελιχθεί το μονοπάτι. Όταν όμως κινείσαι πάνω σε τεράστιες πλάκες βράχου έχεις μια απίστευτη ελευθερία κίνησης, όπως στο ski και στο snowboard, όπου μπορείς να επιλέξεις ανάμεσα σε πολλές διαθέσιμες γραμμές.
«Όταν κινείσαι πάνω σε τεράστιες πλάκες βράχου έχεις μια απίστευτη ελευθερία κίνησης, όπως στο ski και στο snowboard, όπου μπορείς να επιλέξεις ανάμεσα σε πολλές διαθέσιμες γραμμές»
Προσπαθήσαμε να επιλέξουμε την πιο συναρπαστική γραμμή. Ήθελα να βρω μια γραμμή ακριβώς στο όριο του βράχου, έτσι αρχίσαμε να ψάχνουμε περπατώντας κι εγώ προσπαθούσα να βρω αν υπάρχει τρόπος να κατέβω με μια σχετική ασφάλεια από αυτές τις απότομες πλαγιές. Φυσικά ήταν αδύνατο να κάνω δοκιμές ασφαλισμένος με κάποιο σχοινί όπως θα έκαναν στην αναρρίχηση. Έπρεπε να δοκιμάσω κατ’ ευθείαν σαν free solo.
Τελικά η οδήγηση σε αυτό το πεδίο ανταπεξήλθε στις προσδοκίες σου;
Από την πρώτη στιγμή που βρέθηκα με το συνεργείο εκεί πάνω αισθανθήκαμε υπέροχα, από το πρώτο κι όλας πλάνο. Αρχίσαμε πρώτα να δουλεύουμε με το αγωνιστικό drone του οποίου τα πλάνα απολαμβάνετε στην ταινία. Από εκεί και πέρα αισθάνθηκα πιο άνετα και σκέφτηκα “Yeah, τελικά μπορεί να γίνει.” Βλέπετε ένιωσα ότι έχω πολύ καλή αίσθηση της πρόσφυσης των ελαστικών πάνω στον βράχο.
Επίσης ήταν πολύ cool για μένα καθώς δούλεψα για πρώτη φορά με ένα αγωνιστικό drone και μπορώ να πως ότι μας εξασφάλισε πολύ δυναμικά πλάνα. Έχοντας ξεκινήσει την κινηματογράφηση με εντυπωσιακές εικόνες αισθανθήκαμε πιο ήρεμοι, αλλά ένα από τα drones είχε μια άσχημη πτώση. Συνήθως μάλιστα τα αγωνιστικά drone πέφτουν, αλλά δεν παθαίνουν ζημιά. Αλλά καθώς βρισκόμασταν στο βουνό τα πράγματα είναι διαφορετικά. Το drone τράκαρε σε ένα σημείο και στη συνέχεια έπεσε από έναν γκρεμό 90 μέτρων και διαλύθηκε, μαζί με τα πλάνα που τραβάγαμε για πάνω από μία ώρα.
Απ’ ότι φαίνεται δεν είχατε πολλά περιθώρια για λάθη. Υπήρχαν άλλες προειδοποιήσεις;
Τελικά χρειαστήκαμε δύο ολόκληρες μέρες για τα γυρίσματα και όχι μια. Μπορέσαμε και βγάλαμε πολλές από τις γραμμές που είχα φανταστεί από την πρώτη μέρα, αλλά στη συνέχεια ήρθε βαριά συννεφιά, άρχισε να βρέχει και οι πλάκες του βράχου έγιναν πολύ επικίνδυνες. Μάλιστα προσπάθησα να καβαλήσω στις τελευταίες πλάκες, αλλά το μόνο που κατάφερα ήταν να τρομοκρατήσω τους φίλους μου, καθώς το ποδήλατο άρχισε να γλιστρά ενώ βρισκόμουν 45 μέτρα πάνω από το έδαφος. Τελικά κατάφερα να το σώσω. Εγώ μπορεί να μην φοβήθηκα τόσο πολύ, όμως οι φίλοι μου σίγουρα τρομοκρατήθηκαν βλέποντάς με.
Έπρεπε να περιμένουμε λοιπόν να ανοίξει ο καιρός για να συνεχίσουμε και δύο εβδομάδες αργότερα βρήκαμε την ευκαιρία, μισθώσαμε ένα ψαροκάικο και βρεθήκαμε εκεί ξανά. Αυτή τη φορά μάλιστα κατάφερα να εξασφαλίσω κάποια πρωτότυπα λάστιχα της Continental τα οποία εξελίσσουν οι Ahertons. Διέθεταν πιο μαλακή γόμα οπότε ανυπομονούσα να τα δοκιμάσω στα βράχια στο Cuillins. Ο καιρός ήταν ιδανικός και τα καινούρια λάστιχα μου εξασφάλισαν καλύτερη πρόσφυση, έτσι μπόρεσα να βγάλω κάποιες γραμμές που είχα σκεφτεί με πολύ μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Κατάφερα μάλιστα να κατέβω και το τελευταίο τμήμα του βράχου, που είχε μεγάλη κλίση και μάλλον ήταν ότι πιο άγριο έχω κάνει καβάλα σε ποδήλατο.
Αισθάνθηκα υπέροχα όταν το έκανα, αλλά ήμουν κυριολεκτικό στο όριο ώστε να διατηρήσω τον έλεγχο. Τα ελαστικά δούλευαν στο 99% της πρόσφυσης τους και τα φρένα επίσης λειτουργούσαν στο όριο. Αλλά τελικά ήταν ένα υπέροχο συναίσθημα να βγάζεις αυτά τα κομμάτια.
Χρειάστηκε να σετάρεις το ποδήλατο με διαφορετικό τρόπο;
Αρχικά ήμουν προβληματισμένος για τι ποδήλατο θα έπρεπε να χρησιμοποιήσω. Οι περισσότεροι με συμβούλευαν να δοκιμάσω με ένα ποδήλατο downhill ή freeride. Παράλληλα όμως θα ήθελα να κάνω μερικά trialάδικα κόλπα κατά την διάρκεια της κατάβασης και για τέτοια πράγματα αισθάνομαι απόλυτα άνετα με το Santa Cruz 5010, ένα trail bike με μαζεμένες διαστάσεις και διαδρομή 130mm πίσω. Απλά τοποθέτησα ένα πιρούνι με μεγαλύτερη διαδρομή για να ανασηκωθεί το εμπρός μέρος. Επίσης τοποθέτησα δισκόπλακα της Magura με διάμετρο 220mm εμπρός ώστε να αυξηθεί η δύναμη του φρεναρίσματος και να είμαι σίγουρος ότι θα έχω συνέχεια τον έλεγχο. Όλα τα άλλα ήταν ουσιαστικά στάνταρ και τελικά αποδείχθηκε ότι ήταν ιδανική επιλογή γι’ αυτή τη δουλειά. Επίσης ήταν πολύ ελαφρύ και με διευκόλυνε τόσο στο κουβάλημα όσο και στα κόλπα τύπου trial.
Όταν ξαναβλέπω το φιλμ σκέφτομαι ότι θα ήταν καλύτερα αν έκανα περισσότερα αλματάκια, αλλά το σίγουρο είναι ότι πάνω σε αυτές τις πλάκες δεν υπάρχει περιθώριο λάθους γιατί καραδοκούν κίνδυνοι. Ίσως για το λόγο αυτό να φαίνεται ότι δεν παίζω πολύ. Καθ’ όλη την διάρκεια της κατάβασης προσπαθούσα να έχω τον απόλυτο έλεγχο και να βεβαιωθώ ότι θα καταφέρω να φτάσω μέχρι κάτω με ασφάλεια.
Αυτή είναι η αρχή για περισσότερα βουνά;
Όπως λέω και στο συγκεκριμένο φιλμ, εμπνεύστηκα ιδιαίτερα από τους αναρριχητές και τους ορειβάτες τα τελευταία χρόνια. Βλέπω αρκετά συχνά κοπέλες και άντρες να ταξιδεύουν στον κόσμο και να προσπαθούν να κάνουν καινούρια πράγματα.
Μάλιστα πάντα με ενδιέφερε να βρω κάποιες επιφάνειες με λείο βράχο, διότι απλά μου αρέσει η ιδέα ότι μπορείς να χαράξεις την δική σου διαδρομή. Σίγουρα δεν θέλω να εμπνεύσω άλλους ανθρώπους να κάνουν αντίστοιχες καταβάσεις, αλλά μου αρέσει η ιδέα να κατεβαίνω μια πλαγιά η οποία ξέρω ότι θα μείνει έτσι για πάντα. Δεν είναι το ίδιο με το να δημιουργείς ένα ζόρικο trail, έχει την δική του μαγεία. Όσο εξελίσσεται το οδηγικό επίπεδο των αναβατών ανά τον κόσμο πιστεύω ότι θα παρουσιαστούν κι άλλες προκλήσεις σαν αυτή και θα γυριστούν αντίστοιχα φιλμ στο μέλλον.
