Ο Ολλανδός Martijn Doolaard ονειρευόταν να ταξιδέψει από τον Καναδά έως την Tierra del Fuego, το νοτιότερο σημείο της Λατινικής Αμερικής. Ηταν ένα σχέδιο πολύ ριψοκίνδυνο…
Θα έπρεπε να διασχίσει δύο ηπείρους, 14 χώρες και την μεγαλύτερη ορεινή διαδρομή, σε απόσταση, σε ολόκληρο τον πλανήτη.
«Υπάρχει κάτι σαν… αιωνιότητα σε αυτό το ταξίδι», είχε δηλώσει ο 38χρονος Doolard και συνέχισε: «Η απόσταση είναι πάρα πολύ μεγάλη και θα είναι μία επικίνδυνη περιπέτεια».
Θα του έπαιρνε δύο χρόνια και 19.788 χλμ. για να φτάσει στον προορισμό του.
Οταν ξεκίνησε, τα βράδια κοιμόταν σε σημεία που έβρισκε μέσω του Google Earth, ενώ έτρωγε ένα γεύμα που έφτιαχνε στο γκαζάκι του.
Πέρασε μέσα από ατελείωτες εκτάσεις με έρημο στη Νεβάδα και στη συνέχεια διέσχισε με το ποδήλατο ορεινά μονοπάτια του Ισημερινού.
Κάθε βάρος παίζει σημαντικό ρόλο στο ποδήλατο.
Σε τέτοιου είδους ταξίδια πρέπει να ποδηλατείς με τα άκρως απαραίτητα. Δεν σηκώνει υπερβολές. Τα βάρη στο ποδήλατο θα σε εξαντλήσουν και θα σε φτάσουν στο σημείο να αρχίζεις να πετάς πράγματα για να καταφέρεις να συνεχίσεις την πορεία σου.
O Doolart αποκάλυψε ότι για 816 ημέρες έτρωγε από ένα μεταλλικό κουταλοπήρουνο, ενώ έπλενε τα δόντια με μία μόνο οδοντόβουρτσα!
«Η απλότητα του ταξιδιού είναι αυτή που σε κάνει να είναι συγκεντρωμένος στο στόχο σου. Ολα τα πράγματα έχουν μία χρησιμότητα», είχε πει.
Οι μέρες περνούσαν και ο Doolard διέσχιζε τις χώρες τη μία μετά την άλλη.
Σκληροτράχηλα μονοπάτια του «έτρωγαν» τα πόδια πάνω στα πετάλια, αλλά ο ίδιος δεν είχε βάλει σκοπό να τα παρατήσει.
Έπρεπε να φτάσει στον προορισμό του!
Τις τελευταίες εβδομάδες ήταν εξαντλημένος και του έλειπε το σπίτι του. Εξερευνώντας με το ποδήλατο τη Νότια Χιλή, κατάλαβε ότι το έπραττε σε λάθος περίοδο του χρόνου.
Οι βροχές δεν σταματούσαν και ο Doolard το μόνο που κατάφερε να κάνει για να βγάλει τη μέρα ήταν να κοιμάται σε αυτοσχέδια ξύλινα υπόστεγα που είχαν αφήσει άλλοι ταξιδιώτες.
Στη χειρότερη μέρα των βροχοπτώσεων, έφτασε το σούρουπο, μόνο και παγωμένος, σε ένα καταφύγιο ποδηλατιστών, που βρισκόταν στη μικρή πόλη Villa Amengual.
Πάνω στην πόρτα ήταν καρφωμένο ένα σημείωμα… «Μπείτε μέσα σαν να είναι το σπίτι σας».
Και αυτό έκανε.
Σύντομα θα επέστρεφε στο πραγματικό του σπίτι…
Έκοψε μερικά ξύλα για να ζεστάνει τα βρεγμένα του ρούχα, γιατί ήξερε πως θα είχε πολλές μέρες να περάσει πάνω στη σέλα του ποδηλάτου του!
