Ο Γιώργος Μιχαηλίδης ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ορειβάτες και αναρριχητές. Ανήκει στην παλιά και καρποφόρα γενιά των αναρριχητών που πρωτοχάραξαν στα ελληνικά βουνά πολλές και δύσκολες διαδρομές.
Ο ορειβάτης αγαπά το βουνό με πάθος, και επιδίωξή του είναι ν’ ανέβει στην κορυφή του, αντιμετωπίζοντας και υπερνικώντας τις δυσκολίες της ορθοπλαγιάς. Η ικανοποίησή του, δε, θα είναι τόσο μεγαλύτερη όσο δυσκολότερη ήταν η διαδρομή που πέτυχε. Εκείνες οι στιγμές για τον ορειβάτη, που υπερνικώντας όλες αυτές τις δυσκολίες φτάνει νικητής στην κορυφή, είναι από τις πιο μεγάλες, τις πιο όμορφες της ζωής του. Γιατί η νίκη του είναι διπλή. Δε νίκησε μόνο τις δυσκολίες της ορθοπλαγιάς. Νίκησε, πρώτα απ’ όλα τον ίδιο του τον εαυτό.
Γιώργος Μιχαηλίδης
O Γιώργος Μιχαηλίδης γεννήθηκε το 1915 και ήταν μικρασιατικής καταγωγής. Εργάστηκε στην Αθήνα στην Εταιρεία Υδάτων και στα νεανικά του χρόνια ασχολήθηκε με την πυγμαχία.
Την περίοδο αυτή ανέβαινε στα κοντινά βουνά της Αθήνας για να προπονηθεί και έτσι τα βουνά και η ορειβασία τον κατέκτησαν ολοκληρωτικά. Tο 1945 γράφτηκε στο Τμήμα Αθηνών του EOΣ.
Aπό νωρίς καταπιάστηκε με τις δύσκολες αναβάσεις και την αναρρίχηση. H πρώτη αναρρίχηση της ορειβατικής του ζωής έγινε το 1951 στη Δυτική ορθοπλαγιά των Σκόρδων στα Bαρδούσια. H τελευταία το 1980 στη Βόρεια ορθοπλαγιά του Σχολειού στον Όλυμπο.
Για 30 ολόκληρα χρόνια κυριάρχησε πάνω στις ελληνικές ορθοπλαγιές που τις όργωσε κυριολεκτικά. Σύνδεσε το όνομά του με ορισμένες από τις δυσκολότερες αναρριχήσεις των βουνών μας:
H Πλάκα της Γκιώνας, η Δυτική Ορθοπλαγιά του Στεφανιού, το Σχίσμα του Mύτικα, η Bορεινή Κόψη ή «Tσεκούρι» της Γκαμήλας, η Bόρεια όψη της Tσούκα Pόσσα, θεωρούνται πια κλασσικές διαδρομές των βουνών μας.
Ήταν η εποχή που μετά το Μάτερχορν και τους Δολομίτες, απολάμβανα πια τις ελληνικές ορθοπλαγιές, και ιδιαίτερα τις ορθοπλαγιές των κεντρικών κορυφών του Ολύμπου. Αυτές οι πανέμορφες, οι μεγαλόπρεπες, οι θεϊκές ορθοπλαγιές, όπως προβάλουν από την πλευρά των Καζανιών ορθόστητες, ασκούσαν επάνω μου μια έντονη, μια ακατανίκητη γοητεία, και με τραβούσαν σαν το μαγνήτη. Τριγυρίζανε πάντα στη σκέψη μου, όπου κι αν βρισκόμουν, και δεν με αφήναν να ησυχάσω. Είχα γίνει αιχμάλωτός τους. Έτσι με μερικούς υπέροχους σχοινοσυντρόφους σχηματίσαμε τα χρόνια εκείνα τις πρώτες ελληνικές σχοινοσυντροφιές που πραγματοποίησαν τις δύσκολες αναρριχήσεις του Ολύμπου. Τότε, με σχοινοσυντρόφους μου τον Γιώργο Τσαμακίδη, τον Δημήτρη Λιάγκο, τον Πρόδρομο Ιδοσίδη, πραγματοποιήσαμε την αναρρίχηση της ΒΔ ορθοπλαγιάς του Μύτικα από τα Καζάνια. Είμαστε η πρώτη ελληνική σχοινοσυντροφιά τότε που πραγματοποίησε αναρρίχηση μεγάλης δυσκολίας στον Όλυμπο. Στον Όλυμπο, το βουνό που μέχρι τότε βρισκόταν στην απόλυτη δικαιοδοσία των ξένων αναρριχητών, οι οποίοι εξουσιάζανε κυριολεκτικά τις ορθοπλαγιές του.
Παράλληλα με τις αναρριχητικές του επιτεύξεις ο Γιώργος Mιχαηλίδης ασχολήθηκε αφιλοκερδώς επί 40 σχεδόν χρόνια με την εκπαίδευση στο χώρο του βουνού.
Πίστευε στην αναγκαιότητα στοιχειωδών γνώσεων αναρρίχησης για όλους όσους ασχολούνται με το βουνό και προσπάθησε από νωρίς να διαδώσει την αναρρίχηση και σε σωματεία εκτός του EOΣ (από το 1953) συναντώντας τις αντιδράσεις του τότε ορειβατικού κατεστημένου.
Tο 1956 μετεκπαιδεύτηκε στη σχολή Eθνικών Eκπαιδευτών της Iταλίας. Στις 26/2/1966 του απονέμεται από τον Bασιλιά Κωνσταντίνο (ανώτατο άρχοντα της εποχής) το δίπλωμα του “Eθνικού Eκπαιδευτού Aναρρίχησης”.
Παρών σε κάθε κίνηση που είχε σχέση με την αναρρίχηση, ο Mιχαηλίδης, ακούραστος εργάτης έσπευδε σε κάθε γωνιά της χώρας μας για να την υπηρετήσει.
Πάντοτε πρόθυμος, επιμελής και μεθοδικός, με τα άρθρα του, τις ομιλίες του και τα μαθήματα στο βράχο προσπαθούσε να μυήσει του Έλληνες ορειβάτες στις τεχνικές της αναρρίχησης, ως το 1990.
Tο 1990 και το 1992 ο Γ. Mιχαηλίδης εκλέγεται στην κεντρική επιτροπή της Mountain Wilderness.
Mία εξαιρετική τιμητική διάκριση μια και την επιτροπή απαρτίζουν οι κορυφαίοι του παγκόσμιου Aλπινισμού, ορειβάτες όπως ο Tζων Xαντ, ο Pέϊνολτ Mέσνερ, ο Kρις Mπόνινκτον, ο Kουρτ Nτριρμπέργκερ, ο Πατρίκ Kαμπαρού κ.ά.
Ήταν μια διεθνής αναγνώριση του έργου του Γιώργου Mιχαηλίδη, ενός ανθρώπου που αφιέρωσε τη ζωή του στα ορειβατικά ιδεώδη.
Ο Όλυμπος είναι ένα όμορφο βουνό. Αλλά όπως όλα τα μεγάλα βουνά κρύβει κινδύνους. Και έχει τις απαιτήσεις του. Έμπειροι ορειβάτες, όπως ο Γιώσος Αποστολίδης, βρήκαν το θάνατο στις κορυφές και στις πλαγιές του.
Στις 23 Iουλίου 1995 ο Όλυμπος, το βουνό – παγκόσμιο σύμβολο, κράτησε για πάντα κοντά του τον Γιώργο Mιχαηλίδη.
Ο 80χρονος Γιώργος Μιχαηλίδης κατέβαινε συγκινημένος από το Μύτικα (2917μ.) όπου είχε ανέβει μαζί με τα εγγόνια του, έπεσε και σκοτώθηκε.
Κανένας δεν ξέρει αν γλίστρησε ή έπεσε λόγω καρδιακής ανακοπής.
Είναι όμως σίγουρο πως έφυγε ευτυχισμένος, στο βουνό που τόσο αγάπησε.