Ο Don Jans αποτελεί το τέλειο παράδειγμα ενός δρομέα που δεν έχει σκοπό να σταματήσει. Γιατί αυτό που κάνει το λατρεύει. Σε ηλικία 90 ετών, ο Jans βρίσκει τρόπους και λόγους για να συνεχίσει να κινείται στη 10η δεκαετία του πάνω στη Γη και στην πέμπτη του ως δρομέας.
Αν μπορεί να το κάνει, θα το κάνει. Μπορεί να διαρκέσει λίγο περισσότερο από ό,τι συνήθιζε, αλλά χρησιμοποιεί ένα από τα πολλά του ρητά και αυτό του δίνει κουράγιο: «Μην βιάζεσαι».
«Δεν έχω καμία εξήγηση για το γιατί πρέπει να συνεχίσω να τρέχω, αλλά το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους», είπε. «Είναι υπέροχο να βρίσκεσαι εκεί έξω στον καθαρό αέρα και η προπόνηση σε καμία περίπτωση δε μου είναι επιβάρυνση. Εννοώ, αν είναι κάτι που σου αρέσει να κάνεις, δεν είναι τιμωρία. Αν είναι τιμωρία, πρέπει να βρεις κάτι που να σου αρέσει. Για αυτό είμαστε εδώ σωστά; Για να διασκεδάσουμε».
Οι στόχοι που είχε στο μυαλό του εξ’ αρχής και συγκεκριμένα τη δεκαετία του ’80 ήταν να προπονείται, προκειμένου να «φτιάξει» την αντοχή του.
Μετά στα 48 του, άρχισε να τρέχει για να χάσει βάρος. Συνειδητοποιώντας ότι του άρεσε η πρόκληση, έγινε τριαθλητής. Ο ένας αγώνας έφερνε τον άλλον και τελικά προκρίθηκε και έτρεξε στην Kona το 1987.
Το ίδιο συνέβη όταν πέρασε στo trail τη δεκαετία του 1990. Βρήκε νέες προκλήσεις και μια νέα κοινότητα στο τρέξιμο.
«Οι άνθρωποι στην κοινότητα των ultra running είναι μια υπέροχη παρέα», είπε ο Jans. «Όλοι βοηθούν τους πάντες. Είπα στον εαυτό μου ότι αυτό ήταν το μέρος που έπρεπε να είμαι».
Με τη βοήθεια της συζύγου του Ντόροθι, μπήκαν στο οικογενειακό βαν του και βρήκαν αγώνες για να τρέξουν και να προσφέρουν εθελοντικά σε όλη τη χώρα. Αν και η ίδια δεν ήταν ποτέ δρομέας, η Dorothy έγινε ο «απόλυτος αρχηγός πληρώματος» για τον Jans.
Κρατούσε εκτενείς σημειώσεις, τραβούσε φωτογραφίες από τους αγώνες του Jans, έτσι ώστε να έχει μια αναφορά για μελλοντικά events και εφοδίασε το βαν σαν ένα μίνι σταθμό βοήθειας και για άλλους δρομείς που είχαν ανάγκη.
Τα κατορθώματά του είναι πολύ σημαντικά. Τερμάτισε στον αγώνα Umstead 100 (οκτώ φορές), στον JFK 50 (επίσης οκτώ φορές) και στον Ancient Oaks 100 αλλά και πολλούς άλλους. Στους περισσότερους αγώνες απ’ αυτούς ήταν στα 60 και στα 70 του χρόνια.
Για τον ίδιο η ικανότητα που διαθέτει ακόμη για να τρέχει αποτελεί ευλογία. Μπορεί να μην διαθέτει την ταχύτητα, όπως είναι φυσικό, αλλά το πιο σημαντικό για εκείνον είναι ότι σε κάθε αγώνα βρίσκεται στη γραμμή εκκίνησης.
«Θέλω να κάνω τον αγώνα των 320 χλμ. Νομίζω ότι θα χρειαστώ 10 μέρες προπόνησης για κάτι τέτοιο. Θα πρέπει να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό. Θα συνεχίσω να προσπαθώ…»
